Zoutpannen, bordjes en een stenen golf

Reizen door de outback van Australië is een avontuur op zichzelf. Eindeloze wegen, geen bebouwing behalve heel af en toe een grote of kleinere farm die dan nog diep verscholen, niet zichtbaar vanaf de weg, in het land ligt. Zo om de 150 km een roadhouse: combinatie van benzinepomp, winkeltje (met halflege schappen en vitrines), postkantoortje (soort toonbankje met een paar postdingen en een hoop troep erachter) en cafeetje (1 tafeltje met een paar stoeltjes).
Als er ergens een farmhouse is, staat er langs de weg een bordje dat aangeeft dat er kinderen kunnen oversteken, omdat ze daar door een schoolbus opgehaald en afgezet worden. Dat zijn vervreemdende bordjes: in de verste verten geen huis of enige vorm van menselijke bewoning te bekennen, maar wel die bordjes... Verkeer is er bijna niet op af en toe een "road train" na, enorme trucks met soms wel drie enorme opleggers erachter. Die voertuigen kunnen tot 36.5 meter lang zijn!
Langs dergelijke wegen, voerend langs enorme zoutpannen, hebben we vandaag zo'n 350 km afgelegd om uiteindelijk aan te komen op de camping bij Wave Rock. Een waanzinnig grote rotspartij in de vorm van een enorme golf; woorden schieten tekort om dit natuurverschijnsel te beschrijven, dus jullie moeten zelf maar oordelen!
Bloedheet hier in het binnenland uiteraard, maar we hebben genoten. Zowel van de tocht hierheen als van de "stenen golf".
Morgen opnieuw 350 km door het binnenland, nu naar het westen, richting Perth, waarmee onze camperavonturen ten einde komen. Zaterdag moeten we ons huis op wielen terugbrengen. Daarna nog een paar dagen bij M&T met diverse afsluitende activiteiten, waarvan we jullie uiteraard deelgenoot zullen maken.
Veel liefs en tot morgen, IJbert en Anna