kolenmijnen en een krakkemikkige kookplaat

Opnieuw een stralende dag en dat na een prima nachtrust op een kingsize bed, omdat we werkelijk alles wat omgebouwd kan worden, nu gebruikt hebben om een bed van te maken. Ruimte genoeg dus, maar als het gaat regenen, hebben we een probleempje, omdat er helemaal geen zitje overgebleven is... Vandaag nog geen probleem en we gaan ons niet druk maken voordat het nodig is.
Bestemming vandaag waren de kolenmijnen in het uiterste noordwesten van Tasman Peninsula. Een schitterend wandelgebied, waarin de restanten van de kolenmijnen waarin de convicts in de 19e eeuw te werk gesteld werden, verscholen liggen. Opnieuw die enorme tegenstelling tussen dat vredige stille, prachtige landschap en de restanten van die onmenselijke wreedheden, begaan tegen mensen die vaak voor heel kleine vergrijpen veroordeeld waren.
Een paar uur prachtig gewandeld zonder een mens tegen te komen. Onze camper was het enige voertuig in de wijde omgeving.
Vanmiddag waaide het zo hard op de camping dat we voor het eerst de kookplaat binnen wilden gebruiken: viel direct half uit elkaar en twee pitten werken helemaal niet; daar komen morgen de hulpdiensten voor. Is ook nodig, omdat er regen voorspeld is: dan moeten we wel binnen koken.
Bart: de schoenen die je ons geadviseerd hebt, zijn heerlijk licht en bieden toch voldoende steun, geen blaren: dank je wel voor je hulp!
Betty: kijk goed naar de foto's vandaag: je wilde een bewijs van de rondhuppelende baby-wallaby...
Liefs, IJbert en Anna